Πριν μιλήσεις σκέψου, λειτουργεί!

Στη καθημερινότητα σου αν χρησιμοποιείς τα ΜΜΜ, θέλεις ή όχι θα δεις διάφορα! Ανθρώπους στενοχωρημένους, χαρούμενους, άλλοτε σκεπτικούς και άλλοτε θυμωμένους! Θα δεις πολλά, θα μάθεις από αυτά! Όλοι με το κεφάλι κάτω και πάμε. 15 Αύγουστο στην Αθήνα και είναι όλα άδεια, ο δε ηλεκτρικός; Πένα! Και κάπου εκεί και βλέπεις έναν άνθρωπο με το βλέμμα χαμηλωμένο να ζητάει βοήθεια, να θέλει να φάει; Να θέλει να πιει; Να θέλει να πάρει τη δόση του και να βρίσκει 10 άλλα πράγματα να πει γιατί ξέρει πως θα τον κοιτάξεις περιέργα; Ποιος ξέρει; Δεν παύει να είναι άνθρωπος, ένας άνθρωπος που προσπαθεί να ζήσει και εσύ τον κοιτάς σαν να σιχαίνεσαι. Σαν να είναι κατώτερος σου. Σαν να έχει την ανάγκη σου! Την ανάγκη για ζωή έχει, όχι τη δίκη σου! Την ανάγκη να ζήσει έχει! Και αν μπορείς να απλώσεις το χέρι σου για να τον βοηθήσεις καν το μανάρι μου! Κι αν πάλι δεν μπορείς ή δεν θέλεις είναι στην διακριτική ευχέρεια σου! ΑΛΛΑ μη ξεχνάς πως είσαι άνθρωπος, άνθρωπος είναι και εκείνος! Τίποτα περισσότερο δεν έχεις, δίπλα του θα καθίσεις αν δεν βρεις άλλη θέση. Θα σε κοιτάξει με ένα βλέμμα γεμάτο τύψεις γιατί ΤΟΛΜΗΣΕ να ζητήσει τη βοήθεια σου και εσύ είπες : δεν σου δίνω, πήγαινε να δουλέψεις στη χώρα σου. Δεν ξέρεις γιατί βρίσκεται εδώ, δεν ξέρεις πως έφτασε εδώ και προπάντων σίγουρα δεν ήθελε να φύγει από τη δίκη του χώρα για να εκλιπαρεί για τα δεδομένα που έχεις εσύ.
Τη ζωή. Θα σου χαμογελάσει και θα φύγει, θα φύγει με τα μάτια στο πάτωμα! Εκείνη τη στιγμή μόνο να θυμάσαι πως δεν έχασε εκείνος την αξιοπρέπεια του άλλα μάντεψε ποιος!