Δεν έζησα.

Κουράστηκα.

Κουράστηκα εσένα, κουράστηκα αυτό που έγινα εγώ. 

Θέλω να φύγω, να σωθώ. 

Όχι από εσένα, αλλά από αυτό που τρώει εμένα. Θέλω να ζήσω, λίγη ζωή ακόμα.

Θέλω να βρω τον παλιό μου εαυτό, εκείνον που ξέχασα όταν σε γνώρισα. 

Εκείνον που το βράδυ, μου λείπει.

Γιατί εάν ήμουν εκείνη, ίσως να μην είχα αντέξει τόσα. 

Ναι, σίγουρα δεν θα είχα αντέξει τόσα. 

Τελικα με αγαπάω ή συμβιβάζομαι; 

Ζω ή επιβιώνω; 

Αγαπιέμαι ή γαμιέμαι;

Η απάντηση, βρίσκεται στο δευτερο σκέλος της ερώτησης και αυτο με θυμώνει. 

Γιατί; Γιατί εγώ; 

Τελικά τόσο αδύναμη ήμουν, τσάμπα μάγκας. 

Λυπάμαι, όχι όχι για σένα, μη μου αγχώνεσαι.
 Λυπάμαι για τα χρόνια που έχασα, λυπάμαι για τους ανθρώπους που ξέχασα μα πάνω από όλα λυπάμαι που δεν έζησα!

         🌟  για εκείνη που φοβήθηκε να ζήσει 🌟