Και στο τέλος θα γελάσεις, γιατί είσαι ελεύθερος 🐦

Από την ημέρα που ενηλικιώνεσαι, σου δίνεται η δυνατότητα να ζήσεις ελεύθερος. 

Ρίχνοντας την ευθύνη της ζωής σου, πάνω σου. 

Έχοντας,  στη τσέπη του μπουφάν τα κλειδιά του δικού σου σπιτιού. 

Έχοντας στη τσάντα σου, τα απολύτως απαραίτητα για να πορευτείς. 

Δεν είσαι από εκείνα τα παιδιά που γεννήθηκαν τυχερά και όλα τους δόθηκαν απλόχερα. 

Αλλά μεταξύ μας, δεν ήθελες κι όλας. 

Δεν θα είχες γνωρίσει αυτό τον ωραίο κόσμο, τον δικό σου υπέροχο κόσμο. 

Αλλά είσαι από εκείνα τα παιδιά που πάλεψαν και παλεύουν τη κάθε τους ημέρα, με μοναδικό σκοπό να μη σου στερήσει κάνεις την ελευθερία που απέκτησες ένα πρωί φεύγοντας από τη μαμά σου. 

Φοβήθηκες, απογοητεύτηκες, αγχώθηκες, λυπήθηκες μα ποτέ δεν σκέφτηκες να γυρίσεις στη σιγουριά σου.. 

Όχι γιατί δεν σου έλειπαν, αλλά γιατί βαρέθηκες να στηρίζεις σε άλλους τη ζωή σου. 

Κουράστηκες να έχεις σιγουράκια και πάλεψες για τα δικά σου λίγα αλλά καλά.
Κατορθώματα, τα ονομάζω εγώ.  

Τα απλά, τα καθημερινά... Μα τόσο δικά σου. 

Ολόδικα σου. 

Για να μπορέσεις το βράδυ γυρνώντας από τη δουλειά να βρεις το δικό σου σπίτι, το δικό σου δωμάτιο. 

Τα δικά σου έξοδα, τα δικά σου άγχη.
Την ησυχία σου.
Την μοναξιά σου. 

Τον εαυτό σου.

Φίλε μου, είναι τόσο  ωραία. 

Γιατί είναι για τη πάρτη σου. 

Για να μπορείς να ζήσεις ελεύθερος. 

Και για να ζήσεις ελεύθερος πρέπει να σπάσεις τα δεσμά που σε κρατάνε πίσω. 

Θα πέσεις μόνος, θα σηκωθείς μόνος και στο τέλος θα γελάσεις. 

Γιατί, είσαι ελεύθερος.  🐦