Μη γίνεις η σκιά σου, αλλά το φως της ζωής σου.

Μάθαμε μάτια μου να κρυβόμαστε πίσω από τοίχους, εικόνες και σκιές.
Μάθαμε να περπατάμε στο δρόμο που πολλοί πάτησαν, μα δεν σκεφτήκαμε να χαράξουμε δικό μας. 
Γιατί;
Από φόβο μήπως χάσουμε τη στροφή ή γιατί ίσως πέσουμε σε αδιέξοδο;
Δεν σκέφτηκες καρδιά μου να φτιάξεις ένα δρόμο όλο δικό σου με όλα τα λάθη του ή και τα σωστά του. 
Δεν σκέφτηκες να πατήσεις σε νέα βήματα και να πάρεις το ρίσκο. 
Δεν σκέφτηκες;
Δεν ήθελες να σκεφτείς;
Τώρα τι κάνουμε;
Περνάνε τα χρόνια, μεγαλώνεις και ίσως να μην έχεις πάντα χρόνο. 
Σήμερα να το κάνεις για εσένα, αν δεν κοιτάξεις εσύ τον εαυτό σου δεν θα το κάνει κανείς. 
Όλοι για τη πάρτη τους και εσύ για εκείνους;
Σταμάτα βρε χαζό, τα πόδια είναι δικά σου και τα βήματα που θα κάνεις θα πάνε εσένα μπροστά. 
Μπορεί να είναι δύσκολο, να φοβηθείς, να στενοχωρηθείς, να λυγίσεις μα αν δεν τολμήσεις δεν θα μάθεις για πόσα πράγματα είσαι ικανός. 
Σήμερα, όχι αύριο. 
Σήμερα, να το κάνεις για εσένα. 
Και μέσα από εσένα, ίσως τολμήσουν και άλλοι. 
Θα γίνεις το  '' βρε λες;'' που δεν αναρωτήθηκαν ποτέ.
Εκείνοι που φοβόντουσαν πριν δουν εσένα, εκείνοι που δεν έκαναν το βήμα στη ζωή τους και συμβιβάστηκαν στον ίδιο δρόμο με άλλους. 
Με όλους εκείνους που ίσως έφτιαξαν κάτι καινούργιο μα και εκείνους που έζησαν σαν σκιά. 

Μη γίνεις η σκιά σου, αλλά το φως της ζωής σου.