Έμεινες να κοιτάς πόσο εύκολα χάνεται και χάθηκες και εσύ.

Κάποιοι άνθρωποι δεν ήταν γραφτό να είναι μαζί, έζησαν για λίγο εκείνο το ''μαζί'' και χάθηκαν. 

Δεν ήταν για μεγάλα λόγια και υποσχέσεις, δεν ήταν τόσο δυνατοί.
Ή μπορεί και να ήταν. 

Ίσως, να το κράτησαν μέσα τους για να έχει μεγαλύτερη διάρκεια, ενδέχεται να αγάπησαν και να αγαπήθηκαν περισσότερο από εκείνους που έχουν σχέση για τον κόσμο και το φαίνεσθε. 

Πάντα κρυφά θα αγαπιούνται, πάντα κρυφά θα νοιάζεται ο ένας για τον άλλο, πάντα! 

Κι αν μια μέρα χαθούν, κι αν μια μέρα πάψουν να μιλάνε...

Θα αγαπιούνται περισσότερο!

Ξέρεις φιλαράκι μου, άμα πέσεις στην λούμπα της αγάπης δεν την βγάζεις εύκολα καθαρή. 

Δεν αγαπάς και ξε-αγαπάς, έτσι έμαθα εγώ τουλάχιστον! 

Και με τον μεγαλύτερο μαλάκα του κόσμου να μπλέξεις αν κάνεις το λάθος να τον αγαπήσεις....

Περαστικά ψυχούλα μου! 

Έλα όμως που δεν ήταν μαλάκας, έλα όμως που ήταν το ''αι στον διάολο, μωρέ μπράβο'' και τον έκανες μαλάκα για τα γούστα σου! 

Ώσπου μια μέρα έφυγε, έφυγε και δεν γύρισε ούτε να κοιτάξει εσένα που έμεινες πίσω. 

'Εφυγε και δεν γύρισε, ποτέ ξανά! 

Έμεινες να κοιτάς πόσο εύκολα χάνεται και χάθηκες και εσύ. 

Χάθηκες μόνη σου!

Να πάρτα!

Φύγε τώρα έτσι όπως τα έκανες και μην πεις πως δεν ήταν γραφτό να είστε μαζί... 

Ίσως ήταν και το ξέγραψες!