Όσες φορές έσπασε, το κολλήσαμε. 🍷

Γιατί νιώθεις μόνη; Αφού είμαστε μαζί, έτσι δεν είναι; 

Με ρωτάς. 

Και εγώ μηχανικά θα απαντήσω, όλα είναι καλά αγάπη μου, κοιμήσου. 

Μα τίποτα δεν είναι καλά, τίποτα δεν είναι ίδιο. 

Έχεις αλλάξει πολύ, δεν σε γνώρισα έτσι. 

Θα είχα τραβήξει το χέρι μου τότε και μεταξύ μας, δε θα είχα χαρεί τόσο για τη γνωριμία. 

Εγώ όμως χάρηκα, αυτό είναι το λάθος μωρό μου. 

Και τώρα τι; 

Προσπαθούμε να κολλήσουμε τα σπασμένα; 

Κι άμα σπάσει το γυαλί λένε, δεν κολλάει. 

Πόσο δίκιο έχουν, προσπάθησα να το κολλήσω και κόπηκα, προσπάθησες να το κολλήσεις και διαλύθηκε. 

Και το ποτήρι έσπασε και έβαλα κρασί σε καινούριο. Και ίσως ήταν καλύτερο. 

Μα εκείνο... ήταν το αγαπημένο μου. 

Νιώθω ότι άλλαξε γεύση το κρασί, νιώθω ότι άλλαξε το γούστο μου. Ή άλλαξα εγώ; 

Από ένα τόσο δα ποτήρι; 

Ή από έναν κόσμο που γκρεμίστηκε; 

Αχ μωρό μου, δεν κολλάει. 

Στάμπες κάνει για λίγο μα αν το κουνήσεις, διαλύθηκε. 

Δε πειράζει.

Η κακή αρχή έγινε, από όταν το πέταξες με δύναμη στο πάτωμα και έγινε κομμάτια.