Θες να μπεις στη κολοκύθα ή στην άμαξα;

Ο άνθρωπος έχει τη τάση να φεύγει, να φεύγει πριν καλά καλά έρθει, σαν το καλοκαίρι ένα πράγμα.
Μόλις χωνεύεις ότι ήρθε κάνει ένα τσούκ και : ωπ, καλό μήνα και καλώς ήρθες Σεπτέμβρη. 

Μα καλά, σκέφτεσαι ... Πότε ήρθε, πότε έφυγε.
Σου αφήνει μια πικρία, μια ανυπομονησία για το επόμενο που θα έρθει.
Έτσι είναι και οι άνθρωποι, μόλις σου αδειάσουν τη γωνία κάποιος θα περιμένει να τη γεμίσει.
Ναι, ναιιιιι τη δική σου γωνία κάποιος άλλος θα περιμένει καρτερικά να βρει χώρο να έρθει να σε βρει. 

Και εσύ τι κάνεις; 

Κάθεσαι σε ένα κρεβάτι, κοιτάς το ταβάνι και βρίζεις για τη ζωή που κάνεις, για τις ατυχίες που σε βρήκαν, για τους μαλάκες που γνώρισες χωρίς να σκεφτείς πως αυτά είναι ένα είδους τέστ για να μάθεις στα χειρότερα και μόλις έρθουν τα καλύτερα να πεις: μωρέ μπράβο μου.
Κάθεσαι και σκας ανθρωπάκο, για γκόμενους και γκόμενες. 

Για αναλώσιμες καταστάσεις και  στιγμές.

Καλός μαλάκας είσαι και του λόγου σου. 

Να σκας απο ευτυχία, το έχεις νιώσει ποτέ;

Σίγουρα το έχεις νιώσει απλά τώρα δε το παραδέχεσαι γιατί βυθίστηκες στη μιζέρια σου και περιμένεις τα καλύτερα που θα έρθουν, με κουτσό άλογο από την άλλη άκρη του κόσμου..Αλλά θα έρθουν. 

Αντί λοιπόν να κάτσεις βολεμένος σε καταστάσεις, βγες έξω και ζήσε λίγη ζωή ακόμα. 

Γιατί μόλις θα αρχίσεις να ζεις, η στιγμή θα τελειώσει.

Δεν ξέρεις το παραμύθι με την Σταχτοπούτα; Όταν εκείνη χόρεψε με την πρίγκιπα το ρολόι χτύπησε και η άμαξα θα μεταμορφωνόταν σε κολοκύθα. 

Πιο το συμπέρασμα αγάπη μου; 

Πρόλαβε να ζήσεις, πριν η ζωή σου φέρει μια κολοκύθα αντί για άμαξα. 

Γιατί όπως τελειώνει το καλοκαίρι κάθε Σεπτέμβρη, έτσι και η ζωή χάνεται κάθε φορά που δεν τη ζεις όπως σου αξίζει.