Αχ διάολε, αυτά τα μάτια.

Διάολε, είχες τα πιο όμορφα μάτια! 
Σε όποια κατεύθυνση κι αν πήγαινα, εκεί γυρνούσα. 
Να σε δω τώρα γιατί μπορεί να μην σε ξαναέβλεπα. 
Να αρπάξω την κάθε ευκαιρία και να ζήσω τη στιγμή που με κοιτάς. 
Διάολε, τα μάτια σου δεν τα έχει άλλος κανείς. 
Όχι το χρώμα, όχι το σχήμα, αλλά τον τρόπο που με κοίταζαν!
Δεν αγαπάω ανθρώπους, αυτοί λένε ψέματα. 
Μάτια αγαπάω, γιατί εκεί θα δεις όλη την αλήθεια όποια κι αν είναι αυτή. 
Όσα και να πουν τα χείλη σου, όσα και να δείξει ο τρόπος κίνησης του σώματος σου, αυτά που λένε τα μάτια με ένα βλέμμα... 
Δεν θα το άλλαζα με τίποτα. 
Αχ διάολε, αυτά τα μάτια.
Πήρες το σπίρτο και έβαλες φωτιά στο μυαλό μου. 
Δεν ήθελα πολλά, δεν ζήτησα τίποτα. 
Μόνο να με κοιτάς και να χάνομαι. 
Να εξαφανίζομαι, να λιώνω. 
Φωτιά ναι, φωτιά έβαλες και με έκαψες.
Διάολε, έβλεπα την αντανάκλαση μου στο βλέμμα σου και ένιωθα όμορφη. 
Δεν ξέρω τι σκεφτόσουν εκείνη τη στιγμή, αλλά ξέρω τι έβλεπες. 
Έβλεπα αυτά τα μάτια, που δεν θα τα άλλαζα με τίποτα! 
Θα ήθελα να παγώσω τη στιγμή γιατί μπορεί να μη τα ξανά συναντούσα. 
Αλλά σώπασα. 
Ευχήθηκα να βρεθώ ξανά στο δρόμο σου και να δω αυτά τα μάτια, που δεν μπόρεσα να ξεχάσω. 
Δεν ήθελα κιόλας αλλά και να ήθελα θα τα κατάφερνα θεωρείς; 
Μπααααα!