Με αγάπη. Το κωλόπαιδο.!

Έπρεπε να φύγει, της είπαν. 

Ήρθε η ώρα της, ακούστηκε στο βάθος. 

Το γραμμένο του κάθε ανθρώπου υπάρχει από τη μέρα που θα γεννηθείς, λένε. 

Μα ήταν μικρή, είχε όνειρα. 

Τι μου λες;

Γιατί έπρεπε, ποια ώρα και τι σκατά γραμμένο ήταν αυτό;

Η ώρα να ζήσει ήταν, μα δεν πρόλαβε!

Και είχε τόσα να κάνει ακόμα, τόσα να πει.

Μα έφυγε, άνοιξε τη πόρτα του σπιτιού, χαιρέτησε για τελευταία φορά την οικογένεια της και είπε ''δεν θα αργήσω". 

Κι όμως, άργησε πολύ. 

Δύσκολη η ζωή μαλάκα ε;

Και εσύ λυπάσαι γιατί πήγε σκατά η μέρα σου, γιατί δεν σου έκατσε η γκόμενα ή γιατί δεν κέρδισες στο κίνο;

Αναθεώρησε βρε ηλίθιο πλάσμα, τώρα που φεύγει και αυτός ο χρόνος. 

Θα είσαι με την οικογένεια σου, θα γελάς. 

Μα σε άλλα σπίτια κάποιες θέσεις είναι κενές και αυτό το κενό δεν θα το αναπληρώσει κανείς. 

Ανθρωπάκο, ζήσε τη γαμημένη ζωούλα σου όπως ακριβώς γουστάρεις χωρίς να λυπάσαι για τις ατυχίες που θα προκύψουν.. 

Και αυτές μέσα στο παιχνίδι είναι. 

Μη καταριέσαι και σαπίζεις τη ψυχή σου για μαλακίες της στιγμής που μπορείς να αλλάξεις.

Ζήσε όσα κάποιοι άλλοι δεν πρόλαβαν και πες ευχαριστώ. 

Τελειώνει και αυτός ο χρόνος και είσαι εκεί, ζήσει πριν γίνεις φωτογραφία και ίσως το ''καλύτερο παιδί'.

Ζήσε κι ας σε πουν κωλόπαιδο. 

Άκου και εμένα. 

Με αγάπη. 

Το κωλόπαιδο.!